ارزش یک دارایی خواه واقعی باشد یا اینکه مالی باشد بستگی به این دارد که تا چه حد بتواند خواسته‌ها و نیازهای اشخاص را ارضا کند.ارزش و مطلوبیت دارایی‌های یک شرکت در گرو توانایی آن در ایجاد جریانات نقدی در یک دوره‌ی زمانی است. برای تعیین ارزش دارایی‌ها از مفاهیم متعددی استفاده می‌شود این مفاهیم عبارت‌اند از: ارزش دفتری ،ارزش بازار، ارزش با فرض تداوم فعالیت، ارزش با فرض انحلال شرکت و ارزش ذاتی سهام. هر یک از این مفاهیم کاربرد خاص خود دارد و به این وابسته‌است که آیا ارزش تک‌تک اقلام دارایی شرکت تعیین گردد یا ارزش کل شرکت.
ارزش دفتری
ارزش دفتری یکی از مفاهیم حسابداری است و با استفاده از این معیار ارزش هر یک از اقلام دارایی بر اساس داده‌های تاریخی تعیین می‌گردد. ارزش دفتری دارایی‌ها همان ارقامی است که در ترازنامه شرکت نوشته می‌شود برای نمونه ارزش دفتری دارایی‌های ثابت را به‌صورت خالص( پس‌از کسر استهلاک) می‌نویسند. ارزش دفتری سهام عادی مساوی است با مجموع اقلامی که در بخش حقوق صاحبان سهام( متعلق به سهام عادی) در ترازنامه نوشته می‌شوند. برای محاسبه ارزش دفتری یک سهام عادی ارزش حقوق صاحبان سهام عادی را بر تعداد سهامی که در دست مردم است تقسیم می‌کنند.
ارزش بازار
ارزش بازار عبارت است از قیمت فروش یک کالا قلم دارایی( البته اگر به فروش رسد).
اگر اوراق بهادار یک شرکت در بورس اوراق بهادار معامله شود معمولاً قیمت معامله گویای ارزش بازار آن اوراق تلقی می‌شود. تعیین ارزش بازار دارایی‌ها حقیقی نسبتاً مشکل‌تر است مثلاً می‌توان ارزش بازار یک کامپیوتر کارکرده را تعیین کرد ولی تعیین ارزش بازار یک قطعه زمین یا یک ساختمان قدیمی کار چندان ساده‌ای نیست.
ارزش ذاتی
زمانی از این مفهوم استفاده می‌شود که مسئله سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق‌قرضه یک شرکت (به‌عنوان محلی برای سرمایه‌گذاری) مطرح می‌گردد. معمولاً ارزش ذاتی را ارزش سرمایه‌گذاری می‌نامند. ارزش ذاتی یک دارایی را به این صورت تعریف می‌کنند: مجموع ارزش فعلی جریانات نقدی حاصل از یک قلم دارای( البته بر مبنای نرخ بازده مورد توقع سرمایه‌گذار).
دیدگاه خود را بنویسید