نظریه پرتفوی مدرن در سال 1952 توسط هری مارکوویتز پیشنهاد داده شده است. این نظریه باعث دگرگون شدن مبحث مدیریت پرتفوی شد و همچنین به‌عنوان یک استراتژی محبوب استفاده می‌شود. این مقاله حدود 40 سال پس از ارائه شدن نظریه، توانست برنده جایزه نوبل اقتصاد شود. مارکوویتز مدل خود را بر این فرض بنا کرد که سرمایه‌گذاران همیشه مقداری وجه در اختیار دارند، که می‌خواهند این پول را برای مدتی سرمایه‌گذاری کنند.
مفهوم پرتفوی بهینه سهام از شاخه‌های نظریه پرتفوی مدرن است. این نظریه فرض میکند که سرمایه گذاران در حالی دیوانه‌وار به دنبال حداقل کردن ریسک خود هستند که برای بیشترین بازده ممکن هم تلاش می‌کنند. مبنای این نظریه آن است که سرمایه گذاران همیشه تصمیماتی می‌گیرند که ضمن پذیرش مقدار قابل قبولی ریسک، بازده سرمایه گذاری آن‌ها را بیشینه میکند. هری مارکویتز مفهوم پرتفوی بهینه را مطرح کرد و به ما نشان داد که این امکان وجود دارد تا در عین واحد هزاران پرتفوی مختلف با سطوح متفاوت ریسک و بازده تشکیل داد. این به عهده سرمایگذار است که تصمیم بگیرد چه مقدار ریسک را می‌تواند تحمل کند و در قبال آن، پرتفوی خود را به‌گونه‌ای متنوع سازی کند که بیشترین بازده ممکن را به دست آورد. اینجاست که مفاهیمی چون متنوع سازی و تخصیص دارایی اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کنند.
مارکوویتز توانست با استفاده از ریسک، بازده و ضریب همبستگی بین اوراق بهادار مرز کارا را ترسیم کند.مرز کارا جایی است که بیشترین تناسب میان بازده و ریسک یک سهم وجود دارد.در واقع اگر اندکی از این مرز فاصله بگیریم تناسب میان ریسک و بازده به هم خورده و سبد ما از بهینگی خارج خواهد شد.این مدل به سرمایگذار کمک میکند با توجه به میزان ریسک پذیری خود انتخاب کند که دوست دارد در کدام سوی مرز کارآ قرار بگیرد،آیا سود آوری برای وی مهم تر است یا امنیت سرمایه؟!
باتوجه به پیچیدگی محاسبات در این مدل پیشنهاد میگردد علاقه مندان با دانلود نرم افزار تحلیل بنیادی؛از این سامانه برای تحلیل و سرمایگذاری استفاده نمایند.
دیدگاه خود را بنویسید